Երբ Պոլիսէն հեռանամ մայրենի լեզուիս կարիքը աւելի զգալի կ'ըլլայ, որովհետեւ օտար մըն եմ, սակայն օտար երկրի մէջ աւելի հարազատ եւ գիտակից եմ ինքնութեանս քան Պոլսոյ մէջ... այլեւս:
Երկնի վրայ ես գրում եմ`
Հայրենիք,
Բայց թխպում է,
Ամպն է պատում երկինքը․․․
ՀԲԸՄ - ՀԵԸ-ի «Վահրամ Փափազեան» թատերախումբը Կը ներկայացնէ Ռէյ Գունիի «Հայրս ո՞վ է» կատակերգութիւնը, բեմադրութեամբ՝ Վաչէ Տօնէրեանի:
Նափոլէոն արտասովոր համակրանք եւ վստահութիւն կը տածէ Ռոստոմի հանդէպ, որ այնուհետեւ կը դառնայ իր հաւատարիմ արբանեակը կեանքի բոլոր վերիվայրումներուն մէջ:
Իբրեւ արեւելքցի ժողովուրդ, մենք սուրճը մէկ մասը դարձուցած ենք մեր սովորութիւններուն եւ ամենուրէք կը փնտռենք զայն, մանաւանդ՝ հւրասիրուիլը. «եկէ՛ք սրճենք»:
Մեր սրտերի մէջ բուսել են ծաղիկներ,
Ծաղիկները ձեր սիրոյ,
Նուիրումի ծաղիկները անթառամ
Ու բուրաւէտ,
Կեանքի, սիրոյ ու քաղցրութեան վայելքով:
Մեր տան քէղքէին պատրաստութիւնը արարողութիւն էր: Մէկ օր առաջ, բոլոր բաղադրութիւնները պէտք էր կշռուէին ու դրուէին խոշոր տաշտի մը մէջ, խոհանոցին կեդրոնը՝ շաղուելու պատրաստ:
Կիրակի, 26 հոկտեմբեր 1947-ին, Հալէպի Քարէն Եփփէ Ճեմարանի պաշտօնական բացումը կը կատարուի: Կանոնաւոր դասաւանդութիւնները կը սկսին 16 հոկտեմբեր 1947-ին:
Ճայն ու Չղջիկն օր մ’ալ ելան
Ըսին. «Ըլլանք վաճառական»:
Նստան, գլուխ գլխի տուին,
Ընկեր ըլլալ որոշեցին.
Այն թաղը ուր կը մեծնաս ու կ'անցընես մանկութեանդ ամենաքաղցր օրերը՝ շրջապատուած ընտանիքով, հարազատներով, ընկերներով, դրացիներով ու բարեկամներով, տարբեր ազդեցութիւն կը ձգէ վրադ...
Բարձրագահ Աբուլն ու Մթին սարեր
Մէջք մէջքի տուած կանգներ վեհափառ,
Իրենց ուսերուն, Ջաւախքէն ալ վեր
Բռնած կը պահեն մէկ ուրիշ աշխարհ։