Հասարակութեան մը համար ամէնէն վտանգաւորը ոչ թէ տնտեսական կամ զինուորական հարցերն են (անոնք հետեւանքներ են), այլ ընդհանրապէս հարցերուն նայելու միակողմանիութիւնը:
Տունը, ուրեմն, բնագրային այն փոքրիկ հատուածն էր՝ արձակ կամ ոտանաւոր, որ ընթերցողը մէկ անգամէն կը թելադրէր գրիչներուն։
....արդեօք մենք իբրեւ հայ ժողովուրդը ի՛նչպիսի մտածելաձեւ ունինք:
Ներկայացուած մտածելաձեւերը նկատի ունենալով, կարելի է գաղափար մը կազմել, թէ ինչպի՛սի մտածելաձեւեր օգտակար են մարդոց կեանքին համար եւ որոնք վատ ձեւով կ՛ազդեն անոնց կեանքի ընթացքին վրայ:
Լեզուաբանական գոյութիւն ունեցող ըմբռնումները, այսինքն` համեմատական լեզուաբանութեան մօտեցումները, հնարաւորութիւն չեն տար գիտականօրէն սպառիչ կերպով ստուգաբանելու ոչ միայն “Շուշի” տեղանունը, այլեւ տեղանուններուն ու ընդհանրապէս լեզուի բառերուն մեծ մասը:
Ծնողներու պարտականութիւնն է օգնել երեխաներուն առողջ եւ տրամաբանական յարաբերութիւն մը ստեղծելու իրենց եւ ընկերային ցանցերուն միջեւ, նախքան որ անոնք ինքնուրոյն կապեր հաստատեն համացանցի հետ։
Կը հրապարակենք Դոկտ. Արա Սանճեանի նամակը, որ նշանակալի տուեալներ եւ մեկնաբանութիւններ կը ներկայացնէ Յովիկ Յովհաննէսեանի «Լիբանան 2005-2018. Խորհրդարանական ընտրութիւնները, հայկական կուսակցութիւններն ու հայ ընտրողները» յօդուածին մէջ արծարծուած խնդիրներուն ուսումնասիրութեան ուղղութեամբ, որոշակի ճշգրտումներ կը կատարէ այնտեղ կիրարկուած մեթոտաբանութեան վերաբերեալ եւ այդպիսով կը նպաստէ առաւել յստակացնելու լիբանանահայկական “ընտրական տեսարանը” ` նշեալ ժամանակահատուածին:
Արհեստագիտական եւ մասնագիտական գիտելիքներու կողքին, կարեւոր է նաեւ անհատի մը առարկայական եւ սիսթեմաթիք՝ համակարգային ձեւով մտածելու կարողութիւնը որոշումներու կայացման ու խնդիրներու լուծման գործընթացներուն մէջ, եւ այս է քննական միտքին էութիւնը:
Լիբանանի մէջ ապրող՝ ներկայ հայ առաքելական եւ հայ կաթողիկէ ընտրողներուն ընդհանուր թիւը աւելի հաւանական է որ ըլլայ 32000-էն 37000-ի միջեւ, քան ընտրացանկերուն մէջ նշուած 106,476-ը:
Այս քերթուած-բանաստեղծութիւններու հատորը կարդալէն ետք է, որ կրցայ ճանչնալ Թադէոս Եսայեանը։ Ճանչցայ զի՛նք, որովհետեւ տեսայ ու հասկցայ իր «սիրտը»։
Եթէ Հայաստանը եւրոպական աշխարհամասին մէկ հատուածը կը կազմէ, եւ եթէ ատիկա առարկայական իրողութիւն մըն է, ապա այդ եւ անորմէ բխող հետեւութիւնները պէտք է պարզապէս ընդունիլ, ամենեւին չհամարելով ոչ առաւելութիւն եւ ոչ ալ թերութիւն: