Ահեկան

Եւ ձիթենու բուրումնաւէտ ճիւղերով
Ամբոխները զինավառ
Ծաղկազարդի խաղաղութեան պերճանքով
Գալն են տօնում հրաշափառ։

Տիգրան Թերզեան արժանացած է հալէպահայութեան եւ այլ համայնքներու յարգանքին՝ իր յիսունամեայ բեղուն գործունէութեան համար։

Հայոց պատմութեան գրեթէ ամէն ինչի՝ քիչ թէ շատ նշանակալի որեւէ իրադարձութեան մէջ մենք ունինք դաւաճանի կերպար մը, ոչ թէ պարզապէս քանի մը ոսկիի համար կատարուած դաւաճանութեան, այլ...

Արդեօ՞ք մենք հոգեպէս առողջ ենք: Արդեօ՞ք մենք խելագար չենք, որ մեր ողջ կեանքը լեցուցած ենք կենցաղային-բնազդային երեւոյթներով, ողբով ու լացով:

Ամէն յանձնառու սփիւռքահայ այս խորագիրը կրնայ հարցաքննել այսպէս` «ի՞նչը, ո՞ւր, ե՞րբ եւ յատկապէս՝ ո՞վքեր պիտի իմաստաւորեն AI (Artificial Inteligence) «արհեստական բանականութիւն»-ը:

Մենք սովորաբար շատ աշխուժօրէն կը քննադատենք ուրիշները, մարդ չենք հաւնիր, բայց շատ անխիղճ ու անտարբեր ենք սեփական խորքային խնդիրներուն ուշադրութիւն դարձնելու առումով:

Ոչ ոք կայսրութեան մայրաքաղաք կը հասնի պատահաբար. ան կա՛մ մեծապէս մենաշնորհուած կ՚ըլլայ՝ սերունդներ շարունակ ապրելով գերադասութեամբ:

Ի՞նչ ընել, որ ապագայ սերունդը չվերածուի թուային աղբանոցին մէջ կորսուած անտարբեր երեւոյթի մը:

Առանց հասկնալու եւ գնահատելու, անկարելի է որեւէ բան փրկել: Անկարելի է նաեւ հասկնալ, թէ որմէ՞ փրկել, եթէ չես գիտեր, թէ ի՞նչ փրկել:

Հերոսը իր իսկ յիմարութեան հետեւանքով դանդաղ, բայց կայուն քայլերով ինքզինք կը մօտեցնէ ողբերգութեան:

Մեր համբոները ամէն պարագայի չեն զգաստանար: Աշխարհայեացքները փոքր՝ մրջիւնի նման, միայն փոքր բաները կը տեսնեն, մեծ բաները անտեսանելի են:

Հարցազրոյց սփիւռքագէտ եւ համալսարանի դասախօս դոկտ. Հրաչ Չիլինկիրեանի հետ՝ նորարարական ծրագիրներու տնօրէն նշանակման առիթով:

 Երբեք մտքովս չէր անցնի անդրադառնալ այս թեմային, եթէ համալսարանական խմբային աշխատանքի համար իւրօրինակ առաջադրանք ստացած չլինէի:

Սամուելն ու Մարզպետունին ամենաճիշդ հայրենասէրներն են: Անոնք արքայ ու գերհզօր իշխաններ չեն, անոնք չունին դաշնակիցներ, հարստութիւն, ազդեցութիւն:

1968-ին գրուած Քիւրքճեանի «Երկրորդ հաւասարում բազմաթիւ անյայտներով» յօդուածը կոչ մըն էր ուղղուած հայկական սփիւռքին՝ վերիմաստաւորելու իր ինքնութիւնը

AI-ի մուտքը մարդկային կեանքէն ներս ոչ միայն փոխած է եւ կը շարունակէ փոխել մեր սեփական անձին ընկալման չափանիշները, այլեւ ընդհանուր հասարակական հասկացողութիւնները:

- Ի՞նչ է հայութիւնը այս մարդուն համար, հարցուց Անին ։ Ինչո՞ւ հայութիւնը անցեալին կը կապէ, արձագանգեց Ժէռարը. այդ հաշուով կարելի չէ այսօր հայ ըլլալ: 

Աշակերտները այլասերելով մենք անոնցմէ կը պատրաստենք լարուած ռումբեր, որոնք պիտի պայթեցնեն մեր իրականութեան կեղծիքը:

Լիբանան, Գանատա, Միացեալ Նահանգներ, Շուէտ, Պելճիքա եւ Յունաստան ապրող շրջանաւարտները կը գրեն:

Ի՞նչ ջանքեր թափուեցան յաջողութեամբ պսակելու 1981-ի 32 շրջանաւարտներուն փնտռտուքը. աւարտական դասարանի խմբային նկարը կը մնար զիրար յիշելու եւ գտնելու գլխաւոր միջոցը:

Ողիմպիական խաղերու քննադատութիւնը ոչ թէ պէտք է ծաւալէր քրիստոնէական զգացումները վիրաւորուած ըլլալուն շուրջ, այլ ի՞նչ նպատակով տեղի կ'ունենան անոնք եւ ի՞նչ է անոնց իմաստը:

Մեր օրերուն, քարոզի, այլ խօսքով հասարակական հիփնոսիսի գործիքներ կարելի է նկատել մասսայական մետիան, տարբեր յաւելուածները (Apps)՝ թիք-թոք, ինսթակրամ, Ֆեյսպուք:

Մեր առօրեային մէջ «երեք մաղերու» որդեգրումը կը նպաստէ աւելի պատասախանատու եւ կարեկցող հաւաքականութեան մը ստեղծումին: