Սինեմա եւ Թատրոն

28 փետրուար 2025-ին, թատերախումբիս նոր գործի փորձի ընթացքին էր երբ լուռը ստացանք՝ «Եուսուֆը գնա՛ց»: Եուսուֆը գնաց բայց legend-ը մնաց:

Ժամանակացոյցը խիտ ձեւով ծրագրուած ըլլալուն եւ բարդ տեքորի պատրաստութեան ուշացումին հետեւանքով, փորձերը ե՞րբ կատարուեցան, «նոր բեմի վրայ, նոր տեքորով»:

Խումբը հասաւ սրահ, զարմացած ու զմայլած: Հինգ տարի առաջ, երբ այս ներկայացումը նոր պատրաստուեցաւ, տեքորի շինութիւնը տեւած էր մէկ ամիս, ապշած մնացին:

Կիրակի էր, կէսօրէ վերջ: Բարձրացանք թատերասրահի շէնքին տանիքը, ուր կայ թատերախումբին մթերանոցն ու այս առիթին յատկացուած աշխատանոցը:

2025-ի օսքարներու ամենէն շատ թեկնածութիւն ունեցող մրցակից ֆիլմերն են՝ Emilia Pérez, 13 թեկնածութիւններով, The Brutalist` 10 եւ Wicked` դարձեալ 10:

Indie film-ի բեմադրիչ կը սեպուի Գահիրէ ծնած, գանատահայ Ատոմ Էկոյեանը: Էկոյեան ընդհանրապէս ինք կը գրէ, կը բեմադրէ եւ կ'արտադրէ իր ֆիլմերը:

Ծրագրին պատասխանատուները որոշած են Յիսուսը ներկայացնել երկարահասակ, երկար մազերով եւ կապոյտ աչքերով դերասանի միջոցով: Եւ այսպէս Robert Powell ինքնաբերաբար դարձաւ Յիսուս:

Վերջերս, ֆիլմերու տարօրինակ երեւոյթ մը կայ, ուր չար կերպարը հերոսն է եւ ֆիլմին եւ գրեթէ կ'արդարացուին անոր վատ արարքները:

Լիբանանի մէջ, պատերազմական մթնոլորտէն անջատուիլը դժուար է: Բայց մանաւանդ վերջին քանի մը ամիսներուն՝ անհրաժեշտութիւն էր: Միջոցներէն մէկը արուեստն է:

Քիչերն են որ կրցած են cinema-ի միջոցով իրենց պատմութիւնները, ուղղակի, բացայայտ թէ անուղղակի, զգացական ձեւով, ներկայացնել եւ համայն աշխարհին հրամցնել:

23 հոկտեմբեր 2024-ին, Ֆրանսայի մէջ պիտի սկսի ցուցադրուիլ Monsieur Aznavour ֆիլմը, Շարլ Ազնաւուրի ծննդեան հարիւրամեակին առիթով:

Զարմանալի՞, ցաւալի՞ թէ՞ բնական երեւոյթ է, երբ լաւ մակարդի ֆիլմերու տէր աստղ մը յանկարծ սկսի դիւրին, ժամանցի համար ֆիլմեր խաղալ:

Maria ֆիլմը կը ներկայացնէ Callas-ի մեկուսացումի շրջանը` վերարտադրելով անոր կեանքին կարգ մը կարեւոր հանգրուանները:

Իսկապէսսկապէս ո՞վ է Thomas Jolly, ի՞նչ հիման վրայ հասաւ ողիմպիական խաղերու գեղարուեստական ղեկավարի պաշտօնին:

«Բոլոր գործերս մէկ կողմ, բայց Armenians of Lebanon-ը սրտիս մէջ տարբեր տեղ կը գրաւէ», կ'ըսէ Լապաքի: Նոյնիսկ հիմա, երբ նորէն դիտէ, չ'ուզեր բան մը փոխել»:

Հարցուցի թէ տակաւին աւելցնելիք ունի. պատասխանը եղաւ՝ «չեմ կրնար դադրիլ հայերու մասին խօսելէն, դուն պիտի ընդհատես զիս»:

2004-ին կը պատրաստէ Armenia, the Sleeping Beauty զբօսաշրջական վաւերագրականը,  իսկ 2006-ին, My name is Aram, ցեղասպանութենէն վերապրող Արամ Չոլաքեանի մասին:

Լիբանանահայ բոլոր թատերախումբերը սիրողաբար ճամբայ ելած են եւ սիրայօժար նուիրուած են իրենց առաքելութեան, բայց կը գործեն արհեստավարժօրէն:

Բոլորս մեր մանկութեան cartoon comic (animation) ֆիլմեր կը դիտէինք, որոնք մինչեւ օրս մեծ նշանակութիւն եւ արժէք ունին:

Յոյսով եմ, որ երկրորդ կիսամեակը եւս կ'ըլլայ բեղուն, որովհետեւ թատրոնը միշտ ներկայ պէտք է ըլլայ մեր կեանքին մէջ:

Այս տարի, 14 մայիսին, 77-րդ festival de Cannesի բացման հանդիսութեան ընթացքին, Palme d’Or d’Honneur-ով մեծարուեցաւ ամերիկացի դերասանուհի Meryl Streep-ը:

Storytelling-ի վրայ հիմնուած դասական ֆիլմը ընդհանրապէս կ'ըլլայ երկարատեւ (երկու ժամէն աւելի):

Ֆիլմաշխարհի մէջ յեղափոխութի՞ւն, ստեղծագործութի՞ւն, թէ՞ երեւակայութեան պակաս կայ:

Ինչպէս այլ մարզերու մէջ, այդպէս ալ Hollywoodի մէջ, վարձատրութեան խտրութիւն կայ կիներու եւ այրերու միջեւ:

Համազգայինի Լիբանանի «Գասպար Իփէկեան» թատերախումբի անդամ ըլլալէ ետք է որ լսեցի Մարտ 27-ի՝ «Թատրոնի Միջազգային Օր»ուան մասին:

Որովհետեւ տակաւին Օսքարի եղանակին մէջ կը գտնուինք, եկէք յիշենք ամենէն յատկանշական, տարբեր բնոյթի դէպքերը որոնք պատահած են տարիներու ընթացքին, եւ դարձած են հոսանք:

Խօսինք բարձրագոյն մրցանակ նկատուած «Oscarներուն» մասին. 96 տարիէ ի վեր գոյութիւն ունի եւ կը շարունակուի գրեթէ նոյն ձեւաչափով: