ԿԻԶԱԿԷՏԻՆ
Տարբերակ21 հարթակի «խօսինք ու լսենք» փոտքասթի հիւրն է Մեծն Բրիտանիոյ Lancaster համալսարանէն շրջանաւարտ եւ AUB-ի Հարիրիի անուան School of Nursing-ի assistant professor դոկտ. Սիլվա Տագէսեան-Սայլեանը:
Աւելին
28 փետրուար 2025-ին, թատերախումբիս նոր գործի փորձի ընթացքին էր երբ լուռը ստացանք՝ «Եուսուֆը գնա՛ց»: Եուսուֆը գնաց բայց legend-ը մնաց:
Աւելին
«Խօսինք ու լսենք»
Podacst
Մեհեան
գրական
Ցերեկը չէր նմաներ գիշերուան, առտուան եռուզեռը տարբեր էր գիշերուան պատմութիւններէն, երբ կը խօսինք մեր թաղին մասին, յատկապէս թաղ մը, ուր կար նաեւ սրճարան մը:
Մեր թաղին մէջ միայն մէկ նպարավաճառ կար, ուստի, մայրս, որուն ես ալ կ՛ընկերակցէի, երեք-չորս վայրկեան կը քալէր՝ հասնելու Ժալ Էլ Տիպի հրապարակը։ Հոն, կարելի էր գտնել զանազան պէտքեր գոհացնող վաճառատուներ։
Ահեկան
ընկերագիտական
Հայոց պատմութեան գրեթէ ամէն ինչի՝ քիչ թէ շատ նշանակալի որեւէ իրադարձութեան մէջ մենք ունինք դաւաճանի կերպար մը, ոչ թէ պարզապէս քանի մը ոսկիի համար կատարուած դաւաճանութեան, այլ...
Արդեօ՞ք մենք հոգեպէս առողջ ենք: Արդեօ՞ք մենք խելագար չենք, որ մեր ողջ կեանքը լեցուցած ենք կենցաղային-բնազդային երեւոյթներով, ողբով ու լացով:
Նայիրի
լրագրական
Տեսիլք ունեցող բեմադրիչ Նարինէ Գրիգորեանի զգայնութիւնը կշռոյթի եւ շարժումի հանդէպ, նշմարելի էր իւրաքանչիւր քայլափոխի, դադարի ու հնչեղութեան ալիքներուն մէջ։
Առաջին իսկ տեսարանէն ակնյայտ էր, որ բեմադրութիւնը մշակուած է բծախնդրօրէն ու մեծ ոգեւորութեամբ։
Ազդարար
հրապարակագրական
...մեր մեծ մամաներն ալ կը պատկանին տարբեր սերունդներու։ Այս առիթ կ՚ընծայէ մեզի վերանայելու, թէ ի՛նչ նշանակութիւն ունին մեր մեծ մամաները մեզի համար, 1915-էն մինչեւ օրս, եւ վերստին քննելու անոնց տեղը մեր կեանքին մէջ։
Շատեր, առանց ստուգելու տեղեկութեան աղբիւրը եւ անոր արժանահաւատութիւնը, կը հաւատան՝ մանաւանդ եթէ ան համապատասխանէ իրենց նախապաշարումներուն։
Տարբերակ21-ը կը հրատարակուի Գալուստ Կիւլպէնկեան Հիմնարկութեան
Հայկական Համայնքներու Բաժանմունքի նիւթական աջակցութեամբ:
Այս կայքէջին մէջ արտայայտուած տեսակէտները անպայման չեն
համապատասխաներ Գալուստ Կիւլպէնկեան Հիմնարկութեան տեսակէտներուն։
Հիմնարկութեան աջակցութիւնը որեւէ կարծիքի հաստատում չ՚ենթադրեր: