Ցերեկը չէր նմաներ գիշերուան, առտուան եռուզեռը տարբեր էր գիշերուան պատմութիւններէն, երբ կը խօսինք մեր թաղին մասին, յատկապէս թաղ մը, ուր կար նաեւ սրճարան մը:

Մեր թաղին մէջ միայն մէկ նպարավաճառ կար, ուստի, մայրս, որուն ես ալ կ՛ընկերակցէի, երեք-չորս վայրկեան կը քալէր՝ հասնելու Ժալ Էլ Տիպի հրապարակը։ Հոն, կարելի էր գտնել զանազան պէտքեր գոհացնող վաճառատուներ։