Երբ Պոլիսէն հեռանամ մայրենի լեզուիս կարիքը աւելի զգալի կ'ըլլայ, որովհետեւ օտար մըն եմ, սակայն օտար երկրի մէջ աւելի հարազատ եւ գիտակից եմ ինքնութեանս քան Պոլսոյ մէջ... այլեւս:
"Գարնան հմայքի
դողով արբեցող
կակաչներս իմ,
Ճեմող խոհերուս
նազանք պարգեւող
անուրջներս իմ։"