Լսե՛նք ու զօրավիգ կանգնի՛նք Լիլիթին, Թամարին ու «Հնարդիին»

Արեւմտահայերէնը վտանգուած լեզուներու շարքին է՝ այո՛:
Կ’ըսուի, թէ նորահաս սերունդը կը հեռանայ արեւմտահայերէնէն՝ արդեօ՞ք:
Ահաւասիկ պատմութիւնը քանի մը երիտասարդուհիներու, որոնք պատասխանատւութիւնն ու յանձնառութիւն ստանձնած են իրենց միջոցներով վերակենդանացնելու արեւմտահայերէնը՝ սկսելով Լիբանանէն:
Իրենց նախաձեռնութիւը կոչած են «Հնարդի» = Հին + արդի = կամրջումը հինին ու արդիին՝ վերամիացումը մեր մշակութային աւանդներուն եւ արդի պայմաններու մէջ ինքնութեան գիտակցութեան:
Առա՛նց պարտադրանքի՝ ինքնագիտակցութեա՛մբ:
Անոնք այսօր կը կոչուին Լիլիթ ու Թամար: Ներկայիս կրնան մատի վրայ համրուիլ՝ չորս, վաղը՝ տանըչորս, յետոյ՝ բանակ մը անպայմա՛ն. հաւա՛տք եւ յանձնառութի՛ւն, մնացեալը՝ քիչ մը ժամանակ ու նախաձեռնութեան ոգի:
Լսե՛նք «Հնարդի» մշակութային հարթակի հիմնադիրներէն` Լիլիթին եւ Թամարին:
Լսե՛նք ու զօրավիգ կանգնինք: