Թատրոնը կը դրսեւորէ իր լաւագոյնը, երբ հանդիսատեսը կը փոխադրէ բեմէն անդին՝ զայն խորասուզելով թատերական կենսունակ շարժումի, զգացումներու եւ գրաւիչ պատումի հոսքին մէջ: Ահա ճիշդ այդ փորձառութիւնը պարգեւեց Սօս Սարգսեանի անուան Համազգայինի պետական թատրոնի թատերախումբը, որ վերջերս (12 մարտ 2025) «Յակոբ Տէր Մելքոնեան» թատերասրահին մէջ ներկայացուց փունջ մը` ամերիկացի գրող Օ. Հենրիի հինգ պատմուածքներէն «…Եւ նորից գարուն» ընդհանուր խորագրին տակ՝ բեմադրութեամբ հայրենի վաստակաշատ դերասան Նարինէ Գրիգորեանի։ Տարուան եղանակներուն՝ գարուն, ամառ, աշուն, ձմեռ եւ նորէն գարուն շարքով՝ եղանակները վերածելով հինգի, ինչպէս կը նկարագրէ ներկայացման գրքոյկը, թատերախաղը իրարու կապեց Օ. Հենրիի պատումները հայացուած խորագիրներով՝ «Կախարդական հացեր» (Witches’ Loaves), «Մինչ կառքը կը սպասէ» (While the Auto Waits), «Դեղձերը» (A Little Speck in Garnered Fruit), «Մոգերի ընծաները» (The Gift of the Magi) եւ «Աւետաբերը» (The Harbinger):
Այս պատմուածքները միասին կը մարմնաւորեն կեանքի եւ մարդկային յարաբերութիւններու փոփոխական բնոյթը, նոյնքան փոփոխական որքան տարուան եղանակները: Իւրաքանչիւր պատմութիւն կը փոխանցէ զգացական տարբեր երանգ եւ թեմատիկ ուղղութիւն: Հեգնանքի, հիւմըրի ու անկեղծ զգացումներու օգտագործումով, Օ. Հենրի վարպետօրէն կը շաղկապէ այս պատմուածքները՝ ստեղծելով կերպարներ, որոնք կը դրսեւորեն մարդկային փորձառութեան բարդութիւնները՝ կեանքի եղանակներուն ընդմէջէն։
Առաջին իսկ տեսարանէն ակնյայտ էր, որ բեմադրութիւնը մշակուած է բծախնդրօրէն ու մեծ ոգեւորութեամբ։ Դերակատարներուն վարպետութիւնը կը դրսեւորուէր իւրաքանչիւր մանրամասնութեան մէջ՝ շարժուն ու առինքնող կշռոյթէն մինչեւ ուղղահայեաց ձեւով ծրագրուած բեմահարդարումը, որ կը վերաձեւակերպէր տարածական պատումի ընկալումը։ Դերասանները մեծ վարպետութեամբ կը շարժէին բազմաշերտ բեմին վրայ, որ իրենց համար վերածուած էր թէ՛ շարժուն միջավայրի եւ թէ՛ սքանչելի պատումի միջոցի։
Պատմուածքներուն միջեւ անցումները անխափան էին, երկխօսութիւնները՝ չափաւորուած եւ դիպուկ, իսկ խաղարկութիւնը՝ յոյժ արտայայտիչ։ Թատերախումբին խանդավառութիւնը վարակիչ էր, եւ անոնք յաջողեցան բեմին վրայ կենդանացնել Օ. Հենրիի գործերուն յատուկ հիւմըրը եւ մարդկային խորքը։ Իր խաղարկութեամբ, իւրաքանչիւր դերասան կ’իմաստաւորէր ու կ՚ամբողջացնէր պատումը՝ ի յայտ բերելով թէ՛ բնագիրին նրբութիւնները եւ թէ՛ անոնց այժմէական ու թարմ մեկնաբանութիւնը։
Սօս Սարգսեանի անուան Համազգայինի պետական թատրոնի թատերախումբին այցելութիւնը Լիբանան աւելին էր, քան պարզ թատերական ներկայացում մը։ Յակոբ Տէր Մելքոնեան թատերասրահին մէջ, մենք ապրեցանք նաեւ պատմուածքի, պատումի եւ գրականութեան, նաեւ երգի ու երաժշտութեան վայելքն ու հմայքը՝ թէ ինչպէ՛ս վարպետ բեմադրիչի եւ դերասաններու ձեռքերուն մէջ, անոնք նոր շունչ կը ստանային ու կը կենսաւորուէին։ Անոնց արուեստը, մանրամասնութիւններուն հանդէպ ցուցաբերած բծախնդրութիւնը եւ բեմադրական նորարար մօտեցումը անգամ մը եւս կ’ապացուցէին, որ իսկական պատմուածքը, երբ յանձնուի հմուտ թատերական ստեղծագործողներու, կրնա՛յ դառնալ յաւերժօրէն արդիական, խօսուն…ու հանդիսատեսին հետ կ’երթայ տուն:
Յատուկ շնորհակալութիւն բեմադրիչին՝ Նարինէ Գրիգորեանին:
Յատուկ շնորհկալութիւն բոլոր դերակատարներուն՝ Տաթեւիկ Ղազարեանին, Սերգէյ Թովմասեանին, Վարշամ Գէորգեանին, Արմինէ Անդրեասեանին, Նարեկ Բաղդասարեանին, Մարիա Սեյրանեանին, Յարութիւն Սարգսեանին եւ Անդրանիկ Միքայէլեանին: Շնորհակալութիւն թարգմանիչին՝ Վիկտորիա Բագոյեանին, բեմի ձեւաւորումը եւ զգեստները յղացող Վիկտորիա Ռիեդո-Յովհաննիսեանին, Երաժշտական ձեւաւորուման հեղինակ Նարեկ Բաղդասարեանին:
Մասնաւոր շնորհակալութիւն Համազգայինի Գասպար Իփէկեան թատերախումբի վարչութեան, որ իր այս «խենթ» նախաձեռնութեամբ թատերական վայելքի եւ գրական հմայքի այս առիթը պարգեւեց լիբանահահայ թատերասէրներուն:
Բոլորին վարձքը կատար:
