Առաւօտեան շշուկով երազի պէս ես դու,
Հեռուից արշալոյսի քնքուշ, փայլող աչքերով,
Քո շուրթերը զարդարուած վարդագոյն երանգով,
Այտերդ կարմրում են առաւօտեան հպումից:
Նրբագեղ, ինչպէս դաշտի եղնիկը,
Գրաւիչ շնորհներով դու յայտնւում ես,
Մեղրի բոյրով եւ սաթի փայլով,
Քո ժպիտն ու հասունութիւնը փայլում են:
Գարնան բերկրանքի մեղմ զեփիւռի պէս,
Քո սիրոյ գրկում հոգիս թռչում է,
Քնքուշ շշուկներով ջերմ ու ճշմարիտ,
Ես գտնում եմ իմ մխիթարութիւնը քո մէջ:
Բարութեան փարոս, մաքուր եւ արդար,
Այս ծաւալի մէջ դու իմ եդեմն ես,
Քնքուշ սիրով, որը սահմաններ չի ճանաչում,
Քո գրկում երջանկութիւն եմ գտել:
*
WHIPER OF MORNING
Grish Davtian
You are the whisper of the morning dream,
With dawnlight glancing in your gentle eyes,
A distant star with soft and tender gleam,
Whose lips wear rose-hue under waking skies.
Your cheeks blush warm beneath the sun’s caress,
As if the light itself would linger there—
In dawn’s embrace, in beauty’s quiet dress,
You rise like incense in the golden air.
Graceful you move, like fawns in meadow wide,
With every step, a charm the world adorns.
Your presence flows with elegance and pride,
Like amber kissed by honeyed breath of morns.
Your smile—a mirror of a soul grown wise,
Yet bright as youth in first ecstatic bloom—
A gleam of spring beneath unclouded skies,
A perfume sweet dispelling every gloom.
Like vernal winds that soothe the dreaming tree,
Your love uplifts the corners of my soul;
In whispered truth and soft serenity,
You make the broken and the wounded whole.
I find my solace cradled in your song,
Where every note is tenderness made sound—
Within your arms, where all my aches belong,
A deeper joy than any else I’ve found.
You are the light of goodness, pure and bright,
A beacon through the wilderness of pain—
With love unmeasured, reaching past all sight,
In you, my Eden blooms and shall remain.
No law, no line, no bound your love can know,
It floods the dark with calm, the cold with flame;
And in your arms, where morning roses grow,
I found both peace and passion without name.
