Այսօր փորձենք բանաստեղծութեան սուրբ զօրութեամբ մեր մտքերն ու հոգիները մռայլող  համաշխարհային թոհուբոհին արձակուրդ տալ: Թէկուզ… մէկ օրով:

                              Աղուորները

Աղուորն ա՛ն է յաւիտեան, որ անցաւ օր մը քովէդ
Եւ աչուընե՛րդ օծեց,－ աստուածայի ՛ն այցելու,－
Գեղեցկութեամբ մը, որուն ա՛լ չդարձար նայելու
Եւ չուզեցիր հանդիպիլ անոր անգամ մըն ալ գէթ …:

Աղուորն ա՛ն է տակաւին, յաւիտեանէ՜- յաւիտեան, 
Որ նայուածքիդ արեւին տակ կը մեծնար յամրօրէն,
Որ զերթ ծաղիկ մ’օրօրուող գարնան անուշ հովերէն,
Երբ մեկնեցար՝ մտքիդ մէջ մնաց միշտ թարմ, միշտ բուրեան …:

Եւ աղուորը,－ դուն գիտե՜ս օրհնեալ անո՛ւնը անոր,－
Անիկա՛ է, որ կարծես պիտի կրնար քեզ սիրել,
Որ սէրդ անշուշտ գուշակեց եւ սպասե՜ց  ակընկոր,

Որուն, սակայն, լաւ է, որ չուզեցիր սի՛րտը խռովել …
Աղուորն անոնք են միայն, որ տենչանքիդ ընդմէջէն
Անցա՜ն, գացի՜ն ու հիմա քեզ հեռուէ՜ն կը կանչեն … ։

                                                            Վահան Թեքէեան

                                                                       *      *

                                                                           *

                         Թէ մարտում ընկնեմ

                                                                        Կնոջս՝ Անուշին                                
            Թէ մարտում ընկնեմ, տխուր մի՛ մնա,
            Անսէր մի՛ մնա, սիրի՛ր դու մէկին․
            Թող ջահել սիրտդ սիրով արբենայ,
            Ափսո՜ս է վարդը թոշնի գարունքին։

            Ես հող կը դառնամ դաշտում սիզաւէտ,
            Կը դառնամ ծաղիկ, անուշ կը բուրեմ,
            Դու ե՛կ ինձ այցի նոր սիրածիդ հետ,
            Քաղի՛ր ինձ, որ քո ձեռքդ համբուրեմ։

            Համբոյրով վերջին կարօտս առնեմ,
            Իսկ դու իմ անուշ բոյրով արբենաս,
            Ու քո ձեռքի մէջ թող ես թառամեմ,

         Ա՜խ, կ’ուզեմ դու միշտ անթառամ մնաս։

                                                                   Դերենիկ Չարըխճեան

                                     When you are old

                When you are old and grey and full of sleep,                            
                And nodding by the fire take down this book,
                And slowly read, and dream of the soft look
                Your eyes had once and of their shadows deep.

               How many loved your moments of glad grace
                And loved your beauty with love false or true,
                But one man loved the pilgrim soul in you
                And loved the sorrows of your changing face

                And bending down beside the glowing bars,
                Murmur  a little sadly. «How Love fled
                And paced upon the mountains overhead
                And hid his face amid a crowd of stars».

                                                                                 William Butler Keats

*      *

*

                              Sonnet pour Hélène             

Quand vous serez bien vieille, au soir, à la chandelle,
            Assise auprès du feu, dévidant et filant,
            Direz, chantant mes vers, en vous émerveillant :
            Ronsard me célébrait du temps que j’étais belle.

Lors, vous n’aurez servante oyant telle nouvelle,
            Déjà sous le labeur à demi sommeillant,
            Qui au bruit de mon nom ne s’aille réveillant,
            Bénissant votre nom de louange immortelle.

Je serai sous la terre et fantôme sans os :
            Par les ombres myrteux je prendrai mon repos,
            Vous serez au foyer une vieille accroupie,

Regrettant mon amour et votre fier dédain.
            Vivez, si m’en croyez, n’attendez à demain :

Cueillez dès aujourd’hui les roses de la vie.

                                                                       Pierre de Ronsard

*       *

*

                                       Ai nostri monti                          

Ai nostri monti ritorneremo …    Պիտի վերադառնանք մեր լեռներուն,        
L’antica pace ivi godremo …    Պիտի այնտեղ վայելենք երբեմնի անդորրը.               
Tu canterai sul tuo flàuto …   Դուն պիտի նուագես քու սրինգդ,
In sonno placido io dormirò …  Խաղաղ հնչիւններով ես պիտի ննջեմ:

                                                                                                                           Giuseppe Verdi                       

            [email protected]                                                               Արմենակ Եղիայեան