Ալեհերը
March 13, 2024
Դէմքին վրայ կնճիռներ
Ծալքերուն մէջ յիշատակ
Ու ամէն գիծ` պատմութիւն,
Բիւրաւոր արեւածագ
Ճամբուն երկար, աս դէնին
Խրամատ, փոսեր, փուշեր
Ու կարմիր գորգ եւ վարդեր
Հին կեանքի մը ծուէններ
Սեւ մազերը հնազանդ
Սլաքներու հարուածին
Ստուարը ճամբուն թափած,
Ճերմակ` գանկամաշկին
Եւ այդ դէնին, անյայտին
Մութ ու խաւարի խորքէն
Յաղթած է ան անցեալին
Իր հեգնանքին ընդմէջէն։
Թէ քամիներն անդադար
Ծեծեն դէմքը սրբալոյս
Եւ իր դիմաց բարձրանան
Ցունամիներ խելակորոյս
Բաց կուրծքը վահան որպէս
Դէմ դրած անոնց բոլոր
Զուարթ երգը շուրթերուն`
Դէմքին ժպիտ, հոգին անդորր
Ու նախանձով, ակնածանքով
Թէ հարցնեն աչքեր «Ինչպէ՞ս»
Կ’անգիտանան, թէ վանդակուած
Մատղաշ սիրտ մ’ունի անտես։
Քրիստ Խրոյեան
12 Մարտ 2024
Գրիչնիդ անսպառ:
Հայերէնի դասիս մէջ պիտի գործածեմ: Շնորհակալ եմ: