Տիկին Թամարա Յովհաննիսեան երախտագիտութեամբ կը պատմէ Արաբական միացեալ էմիրութիւններու մէջ իր անցուցած տարիներուն, յատկապէս իր ուսուցչական ծառայութեան մասին Շարժայի Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ համալիրին մաս կազմող Օհաննէսեան ազգային միօրեայ հայկական վարժարանին մէջ, որ հիմնուած է 1998-ին: Յիշեցնենք, որ Շարժայի հայկական միօրեայ Վարժարանը հիմնուած է 1980-ին, եւ 18 տարի վճռական քայլերով շարունակած է իր դասաւանդումները տարբեր կառոյցներէ ներս մինչեւ հաստատուիլը իր սեփական վայրին մէջ:
«2001-ին, աղջիկս Իրինա եւ ամուսինը աշխատանքի նպատակով մեկնեցան Էմիրութիւններ, երբ իրենց որդին՝ Նարեկը մէկ տարեկան էր: Տղաս Արմէնը նոյնպէս աշխատանքի բերումով Էմիրութիւններ մեկնեցաւ իր կնոջ եւ դուստրին՝ Մարիամիկի հետ: 2005-ին, աղջկաս օգնելու նպատակով, մենք տեղափոխուեցանք Շարժա, երբ լոյս աշխարհ պիտի գար թոռնիկս՝ Իրինային երկրորդ զաւակը՝ Դաւիթը»,- կը պատմէ Թամարա:
«Երբ ես Էմիրութիւններ եկայ, շատ էի մտածում թէ՞ ինչպէս կարելի է ապրել առանց հայութեան: Նոյնիսկ չէի գիտեր, որ եկեղեցի եւ դպրոց կայ: Բարեբախտաբար գնացել էինք Շարժա Grand Hotel մեր թոռնիկներու հետ: Լողաւազանում կը լողային երկու սուրիահայ երեխաներ: Զրոյցին ընթացքին մեզի հարցուցին թէ «ձեր թոռնիկները հայկական վարժարան կը յաճախե՞ն»: Ես պատասխանեցի. «մենք նոր ենք եկել Հայաստանից, ոչ մի կապ չունենք հայ համանքի հետ»: Յաջորդ օր մենք հետաքրքրուեցինք եւ Նարեկին տարինք վարժարան: Ես սկսեցի մեծ թափով Նարեկին հայերէն այբուբէնը սովորեցնել: Ընթացքին, բոլոր ուսուցչուհիները զարմանում էին իմ ձեռագրի վրայ: Մի օր երբ գնացի վարժարան, ուսուցչուհիներ Նուարդ Թնկրեանը եւ Սիւզին հարցուցին ինծի, թէ «կը փափաքիս աշխատիլ դպրոցին մէջ», ես պատասխանեցի «ի հարկէ»: Անմիջապէս գնացի պարոն Նշան Պասմաճեանի մօտ՝ դիմելով, որ ընդունի ինձ աշխատանքի: Յետոյ սկսեցի բոլոր նորեկները խրախուսել որ իրենք ալ դառնան հայ համայնքի մի մասնիկը…Ես ամէն անգամ որ կը հանդիպէի հայերու, անպայման հարց կու տայի, թէ «տեղեա՞կ են հայկական եկեղեցւոյ եւ վարժարանին մասին», եւ կը բացատրէի համալիրի գտնուող թաղամասին տուեալները», կը պատմէ Թամարա Յովհաննիսեան:
Ուսուցչական գործունէութիւն – Օհաննէսեան Ազգային միօրեայ հայկական վարժարան
«Թոռնիկներս՝ Նարեկը եւ Դաւիթը յաճախած են Օհաննէսեան. Նարեկը մինչեւ 9-րդ դասարան, Դաւիթը մինչեւ 7-րդ: Դաւիթի յաճախելու տարին էր, որ ընդունուեցայ աշխատանքի: Այնքան սիրալիր տարիներ էին 2009-2018 ինծի համար: Կ’ուզեմ իմ շնորհակալութիւններս յայտնել մեր սիրելի տնօրէններ պրն. Նշան Պասմաճեանին, որ ներկայիս Աւստրալիոյ եւ Նոր Զելանտայի առաջնորդարանի դիւանապետն է, տիկ. Անժել Սապային, պրն. Հրաչ ՔէլՍահակեանին եւ բոլոր ուսուցիչ-ուսուցչուհիներուն, ես երախտապարտ եմ բոլորին…» Երբ ես աշխատանքի անցայ Օհաննէսեան, ինչքան ուրախ էինք. թոռնիկներուս հետ անհամբեր կը սպասէինք, թէ ե՞րբ պիտի յաջորդ շաբաթը գայ, որ հայ համայքին հետ կապի մէջ լինենք…: Ես այնչափ ուրախ եմ, որ նման համայնքներ գոյութիւն ունին սփիւռքի մէջ, որ մեր սերունդը կը մեծանայ հայեցի: Բարեկիրթ շրջապատին համար, ես կը խոնարհիմ բոլոր անոնց առջեւ, որոնք ստեղծել են Էմիրութիւններու հայ համանքը…», կը պատմէ Թամարա:
Շաբաթ, 6 Դեկտեմբեր 2014-ին, Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա. կաթողիկոսը առաջին անգամ ըլլալով կ’այցելէր Շարժայի Օհաննէսեան հայկական միօրեայ վարժարանը: Աշակերտներուն կողմէ պատրաստուած էր յատուկ յայտագիր մը: Արամ Վեհափառը Նարեկին հարց կու տայ, թէ «ի՞նչ է անունդ, եւ ի՞նչ գիտես Գրիգոր Նարեկացիի մասին»: Արամ Ա. Կաթողիկոս խաչ կը նուիրէ Նարեկին առ ի գնահատանք տուած ճգրիտ պատասխաններուն:
«Պէտք է ասեմ, որ երբ Էմիրութիւններ եկայ՝ չէի իմանում անգլերէն, արաբերէն, բայց ես իմ թոռնիկներուս հետ եւ ճիգ չխնայելով ինքնուս սորվել եմ այդ լեզուները: 4 նոյեմբեր 2017-ին մասնակցել եմ Sharjah Expo «7-գոյն» գիրքի ներկայացմանը: Նշեալ գիրքը կ’ընդգրկէր մանկագիր Ալլա Սերոբեանի «Vasil» պատմուածքը, որ ես արաբերէնով արաբ փոքրիկներուն էի պատմել: Իսկ Էմիրաթցի արաբուհու հետ ընդհանուր հարցերին պատասխանել էի անգլերէնով»:
«2018-ի ամավերջի հանդէսէն ետք, ես պէտք էր, որ թոռնիկներուս հետ վերադառնայի Երեւան, Նարեկի բանակի զօրակոչուելու տարին: Չեմ կարող մոռանալ այդ հրաժեշտի պահը՝ բաժանումս Էմիրութիւններու հայկական եկեղեցւոյ եւ վարժարանի դասարաններէն, տնօրէնութենէն եւ ուսուցչական կազմէն …», կը պատմէ Թամարա:
Ամավերջի հանդէսը Թամարա Յովհաննիսեանի հրաժեշտի օրն էր՝ Էմիրութիւններու հայ համայնքի մէկ մասնիկը իր սրտին մէջ պահելով ու իր հետ տանելով 9 տարիներու ազգային արժէքներու եւ ինքնութեան գոյատեւումի անվերջ պայքարի վճռականութիւնը, զոր ան կը շօշափէր ամէն օր Էմիրութիւններու հայ սփիւռքին մէջ (Շաքէ Մանկասարեան):
Թամարա Յովհաննիսեանի վերադարձը հայրենիք
«Ես պէտք է նաեւ վկայագրեմ, որ Օհաննէսեանի երեխաներուն շնորհիւ, 2017-ին օգնութիւն-նպաստ բերած ենք «Մարի Իզմիրլեանի անուան մանկատանը» : Իսկ, 2018-ին՝ Նորք-Մարաշ վարչական շրջանի «ՄԱՆԿԱՆ ՏԱՆ», ուր փոքրիկներուն մեծ մասը հաշմանդամութիւն ունի», կ’ընդգծէ Թամարա:
2019-էն մինչեւ այսօր Թամարա ժրաջանօրէն եւ ջանասիրաբար կ’աշխատի Նորք-Մարաշ վարչային շրջանի «ՄԱՆԿԱՆ ՏԱՆ» մէջ որպէս խնամակալ, հոգատար:
Ինքնակենսագրութիւն
«Ծնողներս Արարատի մարզի Լանջառ համայնքի Բիրալու գիւղից են: Ես ծնած եմ 4 դեկտեմբեր 1957-ին, յետոյ ապրել Այգեպատ գիւղում, որտեղ էլ սովորել եւ աւարտել եմ միջնակարգ դպրոցը, որից յետոյ՝ 1974-ին սովորել եմ Երեւանի քոլէճում որպէս ճարտարապետ-գծագրող: Աւարտելուց յետոյ ամուսնացել եմ Երեւանում: 25 տարի աշխատել եմ իմ մասնագիտութեամբ Երեւանի քարտեզագրական ինստիտուտում եմ որպէս գծագրող, (Մոսկուայի քարտեզագրության ճիւղերից է): Միատեղ աշխատել եմ ասեղնագործութեան հետ կապուած յունական գրասենեակում որպէս տնօրէնուհի եւ այլն….»: «Ամուսնոյս ծնողները արմատներով Լանջառ համայնքից էին: 1977-ին ամուսնացել եմ Եուրաի հետ. ունինք մէկ տղայ՝ Արմէն եւ մէկ աղջիկ՝ Իրինա: Մեր զաւակները արդէն ամուսնացեր են եւ մենք ունինք 3 թոռնիկ՝ Նարեկը եւ Դաւիթը Իրինայի զաւակները, Մարիամիկը՝ Արմէնի աղջիկը: Իրինան եւ իր զաւակները կ’ապրին ու կ’աշխատին Տուպայի մէջ: Ամուսինս արդէն մահացեր է: Գոհունակութիւն կ’ապրիմ, որ իմ թոռնիկները հայեցի կրթութիւն են ստացել եւ ես ջանք չեմ խնայել իրենց բարեկիրթ մեծանալու հոգատարութեանս մէջ»,- Կը նշէ Թամարա Յովհաննիսեան:
……………………………………………………………………………….
[1] Շարժայի Օհաննէսեան ազգային վարժարանի հոգաբարձութիւնը վարժարանի ուսուցիչներուն համար կը կազմակերպէ լսարան մը, որ տեղի կ’ունենայ 1 – 5 Մարտ 2015-ին, Շարժայի Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ համալիրի Բիէր Քէօսէեան սրահին մէջ: Լսարանի դասաւանդութիւնները կը կատարէ հայոց լեզուի եւ գրականութեան վաստակաշատ ուսուցիչ՝ Պրն. Յակոբ Չոլաքեանը:
Շնորհակալութեամբ կարդացի։ Դրական մօտեցումով գեղեցիկ յուշագրութիւն է։ Բարեւներով, Պետրոս
«Ապրի՛ ս Թամարա մեծապէս գնահատելի է հայկական սէրդ հանդէպ գիրի եւ հայկականութեան։ Տէրը Օրհնէ Յարգելի Նշան Պասմաճեան , եւ բոլոր թեւ ու թիկունք կանգնողներուն, օտար ափերու ՀԱՅՍՊԱՀՊԱՆՄԱՆ ՎԵՐԵԼՔԻ ՆՈՒԱՃՈՒՄՆԵՐՈՒՆ: Սիհան Պասմաճեան-Թիւթիւնճեանէ
Շնորհակալութեամբ կարդացի։ Դրական մօտեցումով գեղեցիկ յուշագրութիւն է։ Պետրոս