Hollywood-ի մէջ, առեւտրական նպատակներով, ֆիլմաշխարհի յաջողութիւնը միշտ ալ կայացած է դերասանին արտաքինին մէջ՝ գեղեցիկը, ցանկայարոյցը, կատարեալը… այ՛ո, տակաւին արուեստը ունի իր տեղը, բայց նիւթականը, շահը նոյնքան եւ աւելի կարեւոր են:

Դերասաններ կան որոնք ֆիլմաշխարհի մէջ իրենք զիրենք փաստելու համար ամէն տեսակի ֆիլմեր կը խաղան՝ մեծ կամ փոքր արտադրութիւն, յայտնի կամ նորեկ դերասաններու հետ, փորձառու կամ նոր բեմադրիչի հետ… բոլորը չեն որ կը յաջողին: Սակայն կան նաեւ Hollywood-ի այլ աստղեր, որոնք միշտ ծանօթ եղած են իրենց խաղցած genre-ով. երբ Eddie Murphy₍₁₎ լսենք, comedy կը մտածենք, նոյնպէս Adam Sandler₍₂₎: Բայց երկուքն ալ տարբեր genre-ի ֆիլմ խաղցած են,  համեմատաբար նուազ քանակով: Պարագան նոյնն է երբ action ֆիլմերով հանրածանօթ դերասան մը comedy կամ drama ֆիլմ մը խաղայ: Ցանկը երկար է: Ասոնք բնական փոփոխութիւններ են:

Զարմանալի՞, ցաւալի՞ թէ՞ բնական երեւոյթ է, երբ լաւ մակարդի ֆիլմերու տէր Hollywood-ի աստղ մը յանկարծ սկսի դիւրին, «խելք չաշխատցնող», ժամանցի համար ֆիլմեր խաղալ:

Mel Gibson, ութսունական թուականներէն մինչեւ օրս Hollywood-ի մէջ նշանաւոր անուն է, իբր տարբեր genre-երու դերասան, եւ բեմադրիչ՝ հանրածանօթ Mad Max-ի (1979, 1981, 1985) եւ Lethal Weapon-ի (1987, 1989, 1992) շարքերով, ինչպէս նաեւ Forever Young (1992), Braveheart (1995), The Patriot (2000), We Were Soldiers (2002) եւ ուրիշներ: 2004-ին երբ Mel Gibson The Passion of the

Christ-ը₍₄₎ բեմադրեց, Hollywood-ի մէջ  քննադատութեան մեծ ալիք բարձրացաւ ֆիլմը հակասեմական (anti-semitic) ամբաստանուելով, եւ ֆիլմին մէջ Յիսուսի խաչուելու եւ չարչարանքի պատկերները չափազանցուած նկատուելով (քրիստոնեայ եկեղեցիին կողմէ): Իսկ 2006-ին, երբ ամբաստանուեցաւ թմրեցուցիչի ազդեցութեան տակ ինքնաշարժ վարելու յանցանքով եւ ձերբակալուեցաւ, հոն նաեւ քննադատուցեաւ իր հակասեմական արտայայտութիւններուն համար: Եւ այսպէս Mel Gibson լուսարձակէն հեռացաւ (թէ հեռացուեցաւ):

Վերադարձաւ իբր բեմադրիչ, 2006-ին, Apocalypto ֆիլմով (Maya ցեղի մասին), եւ իբր դերասան, շատ աւելի ուշ, 2010-ին, Edge of Darkness₍₅₎ ֆիլմով` action ֆիլմ, ինք ֆիլմին հերոսը. զարմանալին այն է որ 2010-էն մինչեւ օրս Mel Gibson, իբր դերասան, մօտ քսան հինգ ֆիլմ ունի որոնցմէ գոնէ քսանը այս ոճի ֆիլմեր են:

Իբր բեմադրիչ՝ Apocalypto-էն ետք, ունի Hacksaw Ridge-ը 2016-ին, որ նոյնպէս բեմադրած միւս բոլոր ֆիլմերուն պէս պատմական նիւթով է եւ բարձր գնահատանքի արժանացած: Շշուկներ կան, որ The Passion of the Christ: Resurrection անունով 2004-ի իր ֆիլմին շարունակութիւն մը պատրաստէ: Սպասենք ու տեսնենք թէ ինչպէս դուրս կու գայ ան:

Կան այլ աստղ դերասաններ, որոնք տարիքի բերմամբ է որ կը սկսին միայն action ֆիլմեր խաղալ կամ իրենց համբաւը կորսնցուցած ըլլալով` միայն այս տեսակ դիւրին եւ կարճատեւ նկարահանումով ֆիլմերու ընդմէջէն է որ կրնան դրամ շահիլ, օրինակ John Travolta, Bruce Willis, Nicholas Cage… հետաքրքրական է որ այս միայն տղոց պարագային կրնայ յաջողիլ, որովհետեւ օրինակ՝ վաթսուն տարեկանը անց կին մը, զէնքը ձեռքին կամ զարնել փշրելով Hollywood-եան չափանիշով «գեղեցիկ« չի թուիր:

Զարմանալի ուրիշ երեւոյթ մըն ալ կայ, երբ որոշ մակարդի երիտասարդ աստղ մը իր խաղացանկին վրայ յանկարծ ունենայ իր ոճէն շատ տարբեր ֆիլմ:

Օրինակ՝ Alicia Vikander₍₆₎ եւ Natalie Portman₍₇₎, մրցանակներու արժանացած երիտասարդ դերասանուհիներ, ծանօթ են իրենց կայուն լուրջ խաղարկութիւններով, հոգեբանական ապրումներով, պատմական թէ երեւակայական նիւթերով ֆիլմերու մէջ:

Այսպէս, Alicia Vikander որ Hollywood-ի մէջ ճանչցուեցաւ A Royal Affair (2012), Anna Karenina (2012), Ex Machina (2014) եւ յատկապէս The Danish Girl (2015) ֆիլմերով, յանկարծ կը խաղայ Tomb Raider₍₈₎ (2018), որ բաղդատած իր միւս ֆիլմերուն, կը սեպուի թեթեւ: Կամ Natalie Portman, հանրածանօթ Léon: The Professional (1994), Anywhere But Here (1999), Closer (2004), V for Vendetta (2005), Black Swan (2010) ֆիլմերով, յանկարծ դեր առնէ Thor₍₉₎ (2011) եւ Thor: The Dark World (2013) ֆիլմերուն մէջ, որոնք Marvel-ի աշխարհին կարեւոր ֆիլմերէն են, բայց նկատի առնելով Natalie Portman-ի կարողութիւնները, նորէն կը սեպուի թեթեւ:

Անձնապէս՝ ջարդել փշրելով ֆիլմեր հազուագիւտ առիթներով կը դիտեմ:

Marvel-ի աշխարհի ֆիլմերը ընդհանրապէս չեմ դիտեր:

Իսկ եթէ սիրած դերասանս յանկարծ այդ ֆիլմը խաղայ կամ այդ ճամբան առնէ… կը փորձեմ, բայց չեմ կարծեր կը յաջողիմ: